Urge incontinentie is een vorm van urine-incontinentie waarbij plotselinge, oncontroleerbare aandrang om te plassen leidt tot ongewild urineverlies. Het komt vaak voor bij mensen met een overactieve blaas en kan een grote impact hebben op het dagelijks leven.
Het is een aandoening waarbij de blaas onvrijwillig samentrekt, wat leidt tot plotseling urineverlies. De belangrijkste oorzaken van urge incontinentie zijn een overactieve blaas, neurologische aandoeningen, blaasirritaties en leefstijlfactoren. Urge incontinentie symptomen omvatten plotselinge aandrang, frequent urineren en nycturie. De diagnose wordt gesteld met lichamelijk onderzoek en tests zoals een plastest en urodynamisch onderzoek. Een effectieve urge incontinentie behandeling bestaat uit bekkenbodemfysiotherapie, blaastraining, medicatie, leefstijlaanpassingen en in sommige gevallen chirurgie. Door de juiste aanpak kan de impact van deze aandoening op het dagelijks leven aanzienlijk worden verminderd.

Wat is urge incontinentie?

Urge-incontinentie (aandrangincontinentie) is het onwillekeurige verlies van urine voor het toilet bereikt is, door een plotselinge, onhoudbare aandrang. Dit gebeurt vaak door onvrijwillige samentrekkingen van de blaasspier, waardoor de controle over de blaas verloren gaat. Het kan worden geassocieerd met een overactieve blaas en komt vaker voor bij ouderen, maar kan ook jongere mensen treffen.

Wat zijn de oorzaken van urge incontinentie?

De oorzaken van urge incontinentie zijn divers en omvatten een overactieve blaas, neurologische aandoeningen, blaasirritaties en leefstijlfactoren:

• Overactieve blaas: Spontane samentrekkingen van de blaasspier veroorzaken aandrangincontinentie. Dit kan optreden zonder duidelijke oorzaak of worden verergerd door bepaalde prikkels zoals kou of stromend water.
• Neurologische aandoeningen: Multiple sclerose, Parkinson en beroertes verstoren de zenuwbanen die de blaas controleren, waardoor de coördinatie tussen hersenen en blaas verstoord raakt.
• Blaasirritaties: Infecties, blaasstenen en tumoren kunnen de blaas prikkelen en urge incontinentie symptomen verergeren. Chronische blaasontstekingen kunnen de blaaswand overgevoelig maken, wat leidt tot ongecontroleerde samentrekkingen.
• Leefstijlfactoren: Overmatig gebruik van cafeïne, alcohol en bepaalde medicijnen kunnen bijdragen aan aandrang incontinentie. Ook roken en onvoldoende beweging kunnen het risico vergroten, omdat ze de blaasfunctie beïnvloeden.
• Hormonale veranderingen: Bij vrouwen kan een afname van oestrogeen na de menopauze de blaaswand en plasbuis verzwakken, wat de symptomen kan verergeren.

Wat zijn de symptomen van urge incontinentie?

Urge incontinentie heeft specifieke symptomen die het onderscheiden van andere vormen van incontinentie:

• Plotselinge aandrang: Een intense, oncontroleerbare drang om te plassen, vaak zonder waarschuwing.
• Frequent urineren: Meer dan acht keer per dag moeten plassen, zelfs als de hoeveelheid urine per keer klein is.
• Nycturie: ’s Nachts vaak wakker worden om te plassen, soms meerdere keren per nacht.
• Plotseling urineverlies: Urineverlies voordat het toilet wordt bereikt, wat kan variëren van een paar druppels tot een volledige blaaslediging.
• Onvoldoende controle: Moeite om de plas op te houden, zelfs bij bewuste inspanning om de aandrang te onderdrukken.

Hoe wordt urge incontinentie vastgesteld?

Het vaststellen van urge incontinentie begint met een gesprek met uw arts over uw klachten en de impact op uw dagelijks leven. Uw arts voert verschillende onderzoeken uit om een diagnose te stellen, zoals:

• Plastest: Meet de hoeveelheid urineverlies bij inspanning of aandrang.
• Urodynamisch onderzoek: Controleert de werking van de blaas en sluitspier en meet de druk in de blaas tijdens vullen en plassen.
• Cystoscopie: Onderzoekt de blaas voor structurele afwijkingen zoals poliepen of tumoren.
• Plasdagboek: Registreert plasfrequentie, vochtinname, urineverlies en mogelijke prikkels die aandrangincontinentie veroorzaken. Dit helpt bij het herkennen van patronen en het bepalen van een geschikte urge incontinentie behandeling.

Welke behandelingen zijn er voor urge incontinentie?

Er zijn vijf verschillende soorten behandelingen beschikbaar tegen urge incontinentie, afhankelijk van de ernst van de klachten en de onderliggende oorzaak, waaronder:

• Bekkenbodemfysiotherapie: Versterkt de bekkenbodemspieren en verbetert de controle over de blaas. Dit kan de frequentie en ernst van urge incontinentie verminderen.
• Blaastraining: Een methode waarbij je leert om het plassen uit te stellen en de blaas geleidelijk te trainen om meer urine vast te houden. Dit helpt bij het verminderen van frequent urineren.
• Medicatie: Anticholinergica en bèta-3-agonisten ontspannen de blaasspieren en verminderen ongewenste samentrekkingen. Dit verlaagt de aandrang en helpt bij het beheersen van urineverlies.
• Leefstijlaanpassingen: Beperken van cafeïne houdende dranken en alcohol, stoppen met roken en het behouden van een gezond gewicht kunnen de symptomen verlichten. Ook regelmatige lichaamsbeweging en vezelrijke voeding helpen om de blaasgezondheid te verbeteren.
• Chirurgie: In extreme gevallen kan een zenuwstimulator worden geïmplanteerd of een blaasvergroting worden uitgevoerd om de blaas elastischer te maken en de capaciteit te vergroten.

Wat is het verschil tussen stressincontinentie en urge incontinentie?

Het verschil tussen stressincontinentie en urge incontinentie is dat de ene (stressincontinentie) ontstaat door drukverhogende activiteiten zoals hoesten of lachen, terwijl urge incontinentie wordt veroorzaakt door plotselinge, oncontroleerbare blaassamentrekkingen.

Stressincontinentie en urge incontinentie verschillen in oorzaak en symptomen. Stressincontinentie ontstaat door verzwakte bekkenbodemspieren, waardoor urineverlies optreedt bij drukverhogende activiteiten zoals hoesten, lachen of tillen. Dit komt vaak voor bij vrouwen na een bevalling of door veroudering. Urge incontinentie wordt veroorzaakt door overactieve blaasspieren die plotseling samentrekken, wat leidt tot oncontroleerbare aandrang en urineverlies. Bij stressincontinentie verliest iemand kleine hoeveelheden urine, terwijl urge incontinentie kan leiden tot volledig blaasverlies. Een ander verschil is dat stressincontinentie meestal optreedt zonder aandrang om te plassen, terwijl bij urge incontinentie de drang vaak overweldigend is. Sommige mensen ervaren een combinatie van beide vormen, wat bekend staat als gemengde incontinentie.

Sommige mensen ervaren een combinatie van beide vormen, wat bekend staat als gemengde incontinentie.